Αμίνες: τα προϊόντα αφρού φαίνεται να διασπώνται και υπάρχουν πόροι ή φουσκάλες στον αφρό
Λιγότερες αμίνες: Ο αφρός συρρικνώνεται και κλείνει και το προϊόν αφρού έχει παχύ πάτο.
Κασσίτερος: χρησιμοποιείται γενικά ο οκτοϊκός κασσίτερος Τ-9. Ο Τ-19 είναι ένας καταλύτης αντίδρασης γέλης με υψηλή καταλυτική δράση, ο οποίος προωθεί κυρίως την αντίδραση γέλης, δηλαδή την μεταγενέστερη αντίδραση.
Tin Duo: Γρήγορη ζελατινοποίηση, αυξημένο ιξώδες, κακή ελαστικότητα, κακή διαπερατότητα αέρα, με αποτέλεσμα το φαινόμενο των κλειστών κυψελών. Εάν η δόση αυξηθεί κατάλληλα, μπορεί να ληφθεί ένας καλός αφρός ανοιχτών κυψελών με χαλάρωση και η περαιτέρω αύξηση της δόσης θα κάνει τον αφρό σταδιακά πιο σφιχτό, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση και το κλείσιμο των κυψελών.
Λιγότερο κασσίτερο: Ανεπαρκές τζελ, με αποτέλεσμα να σχίζεται κατά τον αφρισμό. Υπάρχουν ρωγμές στην άκρη ή στην κορυφή, και υπάρχουν κενά και γρέζια.
Είτε η μείωση της αμίνης είτε η αύξηση του κασσίτερου μπορεί να αυξήσει την αντοχή του τοιχώματος μεμβράνης με φυσαλίδες πολυμερούς παρουσία μεγάλης ποσότητας αερίου, μειώνοντας έτσι το άνοιγμα ή το ράγισμα.
Το εάν ο αφρός πολυουρεθάνης έχει μια ιδανική δομή ανοικτών ή κλειστών κυψελών εξαρτάται κυρίως από το εάν η ταχύτητα αντίδρασης γέλης και η ταχύτητα διαστολής του αερίου εξισορροπούνται κατά τη διαδικασία σχηματισμού αφρού. Αυτή η ισορροπία μπορεί να επιτευχθεί ρυθμίζοντας τους τύπους και τις ποσότητες καταλυτών τριτοταγούς αμίνης και σταθεροποιητών αφρού στη σύνθεση.